501

چقدر من بد بودم و خودم نمی دونستم، چقدر زشت و کریه بودم که بهم پشت کردی و هیچکدوم از خواسته ها اجابت نمی شه کمی دلخوش بشم، نه خودت، نه پیامبرت، نه معصومینت هیچکدومتون نه صدای منو می شنوید نه خواسته امو گوش می دید، من ضجه زدم، التماس کردم اما جوابمو ندادین، دیگر آدم به چه امیدی زنده باشه، من هیچی ندارم، هیچکدوم از شماهارو هم ندارم، موندم تک و تنها، قسمت و حکمت و سرنوشت همشون چرت و پرت هستن، ماشینهایی هستیم که از قبل همه چی رویمون تعبیه شده و اجازه آن اینستال هیچکدوم هم نداریم، همه چیز از قبل برنامه ریزی شده، خوب برنامه ریزیمون نکردی! یک جاهایی کم نگذاشتی واسه بعضی ها! اما واسه من چرا، خیلی کم گذاشتی! همه چی رو خودت از بین بردی، با ندادن ها، اجابت نکردنهای همیشگیت تبدیلم کردی به یک افسرده و مرده که که تموم جوونیشو هر لحظه مرد و مرد! وقتی خوابم از همه چیز غافلم می کنه یعنی با مرگ راحتم، اینکار رو که می تونی بکنی که راحت بشم. مرگ من رو برسون همین امسال. من این زندگی و این روح رو نمی خوام.